Baretembleem van het Regiment Limburgse Jagers
Het Regiment Limburgse Jagers is een infanterieregiment van de Nederlandse Koninklijke Landmacht. Het regiment is genoemd naar de provincie Limburg en is momenteel ingedeeld in de 13 Gemechaniseerde Brigade. Het Regiment Limburgse Jagers is een van de oudste regimenten van het Nederlandse leger.
Ontstaan[]
Limburgse Jagers
Het regiment werd eind 1813 opgericht als Regiment van Pfaff aan het eind van de Franse bezetting van Nederland. Dit regiment werd na diverse legerhervormingen in 1843 het 2e Regiment Infanterie. Het regiment vocht in de slag bij Quatre Bras (16 juni 1815) en Waterloo (18 juni 1815). Daarvoor hadden diverse stamonderdelen van het latere 2e Regiment Infanterie een bijdrage geleverd aan het verdrijven van Franse troepen die zich in 1813-1814 nog op Nederlandse bodem bevonden. Hierbij kunnen de bevrijding van Naarden en Breda in het bijzonder worden vermeld. In 1896 werd het opschrift Quatre Bras en Waterloo 1815 aan het vaandel van het regiment gehecht.
Uitbreidingen[]
Uit het 2e Regiment Infanterie ontstond bij de legerhervorming in 1905 het 11e Regiment Infanterie. In 1913 volgde een nieuwe legerhervorming en werden het 13e en 22e Regiment Infanterie opgericht uit resp. het 2e en 11e Regiment Infanterie. Deze regimenten kregen een vaandel. Zij werden in augustus 1914 gemobiliseerd. Nederland bleef gedurende de Eerste Wereldoorlog neutraal. De regimenten bleven tot eind 1918, begin 1919 gemobiliseerd. In de jaren twintig en dertig werd de omvang van het leger drastisch verkleind. Hoewel de vier regimenten bleven bestaan, waren zij beperkt van omvang.
Pas in 1938 volgde een uitbreiding van het leger. Uit de vier regimenten werden grensbataljons opgericht die tot taak hadden vitale punten langs de grens te bewaken. In augustus 1939 volgde een nieuwe mobilisatie. Uit het 2e, 11e, 13e en 22e Regiment Infanterie ontstonden het 26e, 35e, 37e en 46e Regiment Infanterie, in totaal dus zo'n 18.000 man. Aan de laatste vier regimenten is nooit een vaandel uitgereikt.
Tweede Wereldoorlog[]
Diverse onderdelen hebben met ere gevochten in de meidagen van 1940. Het 2e Grensbataljon, dat in 1938 uit het 2e Regiment Infanterie was ontstaan en was gelegerd bij Venlo, heeft een overmacht van Duitse troepen ruim 24 uur de overgang over de Maas weten te beletten en gaf zich pas over nadat de eenheid ook in de rug werd aangevallen. Het 3e bataljon van het 35e Regiment Infanterie, dat bij Zutphen was gelegerd heeft zich heldhaftig teweer gesteld tegen diverse Duitse pogingen een overgang te forceren. Ook andere onderdelen hebben met ere gestreden. Vermeldingswaardig is het gevecht bij Scherpenzeel op 12 mei 1940 waar enkele compagnieën van het 22e Regiment Infanterie (met onderdelen van het 15e Regiment Infanterie en met steun van artillerie) de opmars van een Duitse divisie wisten te stuiten en de divisie in de verdediging dwong. Voor het optreden in mei 1940 werden in 1998 de vaandelopschriften Venlo 1940 en Zutphen 1940 toegekend. In totaal sneuvelden zo'n 140 militairen in de meidagen.
Na de capitulatie werd het leger ontbonden. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog werden uit diverse verzetsgroepen nieuwe bataljons gevormd. Eén van die bataljons, later behorend tot het 11e Regiment Infanterie, was gevormd uit Sallandse verzet. Dit bataljon (het Margriet-bataljon) werd begin jaren tachtig voor zijn bijdrage aan het verzet onderscheiden met het Verzetsherdenkingskruis. Het is één van de drie eenheden die hiermee is onderscheiden.
Politionele acties[]
Met de bevrijding kwam een nieuwe oorlog. Indonesië had zich in augustus 1945 onafhankelijk verklaard. Nederland stuurde troepen om de orde te herstellen. Dit mondde uit in een bloedige oorlog waaraan ook het 2e, 11e en 13e Regiment Infanterie hebben deelgenomen. Voor hun aandeel aan deze politionele acties werden in 1977 de vaandelopschriften West- en Midden-Java 1946-1949 en Noord-Sumatra 1947-1949 toegekend.
Een nieuw regiment[]
In 1947 werd bepaald dat de nummerregimenten boven het 13e Regiment Infanterie weer terugkeren in het oudste stamregiment. Ook het 12e en 13e Regiment Infanterie werden voor 1950 opgeheven en keerden terug naar hun stamregiment. In 1950 werden de overgebleven nummerregimenten (1e tot en met 11e Regiment Infanterie) opgeheven en vervangen door vijf naamregimenten (Regiment Infanterie Johan Willem Friso, Regiment Limburgse Jagers, Regiment Mortieren (vanaf 1953: Infanterie) Menno van Coehoorn, Regiment Infanterie Oranje-Gelderland en Regiment Zware Infanterie (vanaf 1953: Infanterie) Chassé). Het 2e en 11e Regiment Infanterie werden met het 6e Regiment Infanterie samengevoegd tot het Regiment Limburgse Jagers. In 1977 werd bij besluit nr. 101 van 12 maart besloten dat het Regiment Limburgse Jagers alleen de tradities van het 2e Regiment Infanterie (en alle daaruit voortgekomen eenheden, waaronder het 11e Regiment Infanterie) voortzet. Tevens wordt het Regiment Limburgse Jagers geacht te zijn de opvolger van het in 1806 bestaande 2e Regiment Infanterie en alle eenheden die daaruit tot 1810 voortkwamen en alle stamonderdelen van dit 2e Regiment Infanterie. Het oudste stamonderdeel van het Regiment Limburgse Jagers wordt sindsdien geacht te zijn opgericht op 18 november 1602. De tradities van deze stamonderdelen (die roem hebben vergaard tijdens de Tachtigjarige oorlog, de Noordse oorlogen, de Negenjarige oorlog, de Spaanse Successieoorlog (met name de veldslagen bij Ramillies, Oudenaarde en Malplaquet) en gedurende de Franse tijd (1795-1813)) behoren de jure maar niet de facto tot de geschiedenis van het Regiment Limburgse Jagers. In de hedendaagse traditiebeleving is hiervoor namelijk geen plaats.
Het 6e Regiment Infanterie[]
In 1977 werd tevens beslist dat de tradities van het voormalige 6e Regiment Infanterie door het Regiment Limburgse Jagers slechts worden bewaard. In 1950 was dit in Breda gelegerde regiment met het 2e en 11e Regiment Infanterie samengevoegd. In 1977 werd echter beslist dat het regiment bij mobilisatie weer kon worden opgericht. Tot die tijd zouden de tradities door het Regiment Limburgse Jagers worden bewaard. Dit betekent in de praktijk enkel dat de vaandelopschriften van het 6e Regiment Infanterie niet op het vaandel van het Regiment Limburgse Jagers mogen prijken (zoals sinds 1951 het geval was), maar op een cravatte die aan het vaandel is gehecht. Hierop staan de opschriften Quatre Bras en Waterloo 1815, Tiendaagse Veldtocht 1831, Citadel van Antwerpen 1832, Roermond 1940, West- en Midden-Java 1946-1949. Anders dan het 2e Regiment Infanterie heeft het 6e Regiment Infanterie voor deelname aan alle grote militaire conflicten waarin Nederland sinds 1813 betrokken is geweest (afgezien van diverse koloniale oorlogen in de negentiende eeuw) vaandelopschriften gekregen. Het is het enige regiment dat die eer toekomt.
42e pantserinfanteriebataljon[]
Het belangrijkste parate onderdeel van het Regiment Limburgse Jagers is het in 1957 opgerichte 42e pantserinfanteriebataljon (ook 42 Bataljon Limburgse Jagers genoemd), gelegerd in Oirschot. Tot 2006 was het bataljon gelegerd in Seedorf (Duitsland). Bij vertrek van het bataljon werd aan de bataljonsvlag de Fahnenband der Bundesrepublik Deutsland gehecht.
Het bataljon (of onderdelen daarvan) is sedert de jaren negentig verschillende keren uitgezonden op vredesmissie naar het voormalige Joegoslavië, Irak en Afghanistan. Daarbij zijn verschillende leden van het regiment gesneuveld.
Bekende soldaten van het regiment Limburgse Jagers[]
- Pater Karel Houben, heeft halverwege de negentiende eeuw bij de Limburgse Jagers gediend.
Lijfspreuk[]
Voor elkaar, altijd!
RLJ Mars[]
Het Regiment Limburgse Jagers heeft ook een eigen mars. De mars is geschreven en gecomponeerd door dhr. J. Jochems. De tekst op de muziek luidt als volgt:
wij zijn de band van het regiment
het welke is genoemd: de limburgse jagers
van ons embleem symbool van kracht
zijn wij heel fiere dragers
wij marcheren door de straten
van ons mooie limburgse land
wij zijn trots hierin te mogen dienen
voor koningin en vaderland